Մի գրքի պատմություն
- Ամփոփում ենք ուրբաթյան ընթերցումները
Ես կարդացել եմ <<Խորհրդավոր Պարտեզը>>
Դա մի աղջկա մասին է, որի մայրիկը շատ գեղեցիկ է լինում իսկ հայրը շատ հարուստ բայց մայրը աղջկան տվեց ուրիշին և աղջիկը մ շատ տգեղ և շատ չար երեղա դարձավ։Նրա քղաքում վիռուս եկավ և բոլորը մահացան։Աղջկան տարան իր մորաքրոջ տուն բայց պարզվեց նա մահացել է։Իս նրա տգեղ ամուսինը չուրախացավ, որ աղջիկը գլիս է։Աղջիկը այնտեղ շատ փոխվեց և ընկերներ գտավ։
Նախընտրած գրքի մասին գրում ենք երկու րոպեանոց սյուժե, բովանդակություն՝ գիրքը ներկայացնող, գովազդող
Ստեղծագործական աշխատանք
- Թեման ընտրում ենք ինքնուրույն
- Կարող է լինել պատում, պատմվածք, հեքիաթ, էսսէ, մտորում, վերլուծություն, այլ ստեղծագործություն
Անբախտ կատուն
Կար չկար մի կատու կար։Մի սև կեղտոտ կատու։Նրան մարդիկ անվանում էին <<Սևուկ>>։Այդպես էին անվանում, որովհետև նամաշկը մուք սև էր։Երաբ նա մտնում էր խանութ որպեսզի նրան գոն է ձուկ կամ կաթ տան, բայց նրան խանութից դուս էին շպրտում։Նրան նույնիսկ երեղաները չեն սիրում։Արդեն մոտենում է գիշերը։Սևուկը մի նստարան գտավ։Նստարանի կոխքը մի բան կար գրված, բայց նա միանգամից պարկեց այդ նստարանին և քնեց։Երազում նա տեսավ, որ երբ նա մտնում է խանութ նրան ձուկ ու կթ են տալիս, երեղաները նրան սիրում են։Նա վեր կեցավ քնից մեքենայի աղմուկից։Արդեն աևոտ էր և նա ելի փորցեց խանութ մտնել։Երբ նա մտավ նրան կաթ տվեցին։Սևուկը շատ զարմացավ։Երբ նա կաթե ղմեց և գնաց զբոսնելու երեղաները և մեծերը գալիս էին նրան սիրելու և հաց էին տալիս։Սևուկը այդ ամենից շատ զարմացավ։Սևվուկը արդեն գնացել էր այդտեղից, ճանապարհին նա մի հայլի տեսավ։Նա նայեց այդ այլուն և տեսավ, որ նա արդեն սև չէ այլ սպիտակ։Կատուրն շատ ուրախացավ։Իսկ գիտեք թե ինչպես նա սպիտակ դարզավ։Ուղակի այդ նստարանի կողքին գրված էր <<Չնստել նստարանը ներկված է>>։
Թարգմանություններ
- Ընտրել տրված կայքերից որևէ նյութ, թարգմանել- 1, 2, 3, 4,
- Թարգմանել այնպիսի նյութ, որ դեռ չի թարգմանվել
- Կարող եք նաև այլ աղբյուրներից օգտվել, թարգմանել ձեզ հետաքրքրող նյութը
- Անպայման նշել բնագրի աղբյուրը
Во Вселенной существует огромная «дыра» поперечником более миллиарда световых лет. Ученые, сделавшие открытие, назвали феномен «Великое Ничто». Аномалия представляет собой пространство, в котором нет никаких космических объектов – ни галактик, ни звезд, ни даже черных дыр. Подобные пустоты наблюдались и прежде, но их размеры меркнут по сравнению с Великим Ничто. «Странное место» удалено от нас на расстояние от 6 до 10 млрд световых лет.
Почему во Вселенной образовалась эта огромная пустая область? Никто пока не может дать определенного ответа, и даже размер этой полости, который может составлять несколько миллиардов световых лет, пока является предметом исследований. Пустота – это не дыра в пространстве, как черная дыра, а огромная область Вселенной, в которой почти нет не только обычного вещества, но даже темной материи. Однако в ней содержится темная энергия, и через нее может проходить свет. Существование пустоты было обнаружено в результате исследования необычных холодных пятен на карте реликтового излучения, построенной спутником WMAP. Существовала возможность, что в этой области реликтовое излучение не было в действительности очень холодным, однако свет от пятна на своем пути каким-то образом оказался меньше подвержен космологическому красному смещению, чем обычно. Известно, что во Вселенной существуют и другие пустоты, но эта полость создает необычно большой гравитационный эффект и, вполне возможно, является самой большой во всей видимой Вселенной. Недавно проведенное исследование показало, что между Землей и холодным пятном реликтового излучения находится необычно малое количество космических радиоисточников, на основании этого и был сделан вывод о существовании этой огромной пустоты. На картинке показано, как художник представил себе огромную космическую полость.
«Пустот такой величины никто не только не обнаруживал, но и не ожидал найти», – говорит руководитель исследования профессор Лоуренс Рудник. Статья об аномалии во Вселенной появится в ближайшем номере The Astrophysical Journal.
«Провал» был обнаружен благодаря сверхдлиннобазному радиотелескопу Very Large Array (VLA), работа которого финансируется Национальным научным фондом США. Этот район, известный как «холодное пятно зонда Уилкинсона» (получил такое неудобоваримое название в честь «первооткрывателя» – космического аппарата имени Дэвида Уилкинсона; Wilkinson Microwave Anisotropy Probe – микроволновой анизотропный зонд Уилкинсона), давно был «на подозрении» у астрофизиков.
Дело в том, что теоретически реликтовое космическое излучение, возникшее при рождении Вселенной, вскоре после Большого взрыва, должно равномерно пронизывать пространство во всех направлениях.
Оно всегда выдает себя крайне небольшим, но все-таки заметным повышением температуры того или иного участка пространства, где находится хотя бы один физический объект
Температуру реликтового излучения ученые умеют фиксировать с точностью до одной миллионной доли градуса. Однако зонд имени Уилкинсона обнаружил, что некоторые участки Вселенной имеют температуру, равную абсолютному нулю. То есть эти участки пространства не содержат абсолютно ничего: ни материи, ни энергии в явном виде. Только чистый, абсолютный вакуум, что есть аномалия с точки зрения современных представлений об устройстве мироздания.
Холодное пятно на границе созвездий Ориона и Эридана было открыто в 2004 году. «Хотя этот неожиданный результат требует независимого подтверждения, нулевая температура реликтового излучения в этом месте, как нам представляется, обусловлена отсутствием какой бы то ни было материи», – говорит Рудник.
Одно из объяснений этого феномена связано с темной (или скрытой) энергией, которая действует противоположно силе притяжения, вызывая ускоренное расширение Вселенной. Благодаря темной энергии фотоны реликтового излучения, проходящие через пустоту, имеют меньшую энергию, чем те, что сталкиваются на своем пути с нормально распределенной материей.
Как считается, эта энергия связана с темной, или, иначе, скрытой, материей, масса которой может составлять до 22% массы Вселенной. Вопрос определения этой массы – это вопрос дальнейшей конечной судьбы космоса.
Если количество «темного вещества» окажется выше некого предельного значения (которое еще предстоит установить), то нынешнее расширение Вселенной рано или поздно сменится сжатием и мир прекратит существование в антиподе Большого взрыва – Большом хлопке. Если его масса меньше – разбегание продолжится до тех пор, пока последняя частица материи не распадется в отсутствие сил, способных поддержать ее существование в виде физического объекта.
Проблема лишь в том, что темная материя практически не взаимодействует с электромагнитным излучением и судить о ее существовании можно лишь по косвенным (но от того не менее достоверным) признакам. Не исключено, что открытие Рудника и его коллег прольет свет на этот «темный вопрос».
Տիեզերքում հսկայական «անցք» կա ավելի քան մեկ միլիարդ լուսային տարի անց: Հայտնագործությունը կատարած գիտնականները ֆենոմենն անվանել են «Մեծ ոչինչ»: Անոմալիան այն տարածությունն է, որում չկան տիեզերական օբյեկտներ ՝ չկան գալակտիկաներ, աստղեր, նույնիսկ սեւ անցքեր: Նման դատարկություններ նախկինում էլ են դիտվել, բայց դրանց չափը գունատվում է Մեծ Մեծի համեմատությամբ: «Տարօրինակ տեղ» -ը գտնվում է մեզանից 6-ից 10 միլիարդ լուսավոր տարի հեռավորության վրա:
Ինչու է այս հսկայական դատարկ տարածքը ձեւավորվել տիեզերքում: Ոչ ոք դեռ չի կարող հստակ պատասխան տալ, և նույնիսկ այս խոռոչի չափը, որը կարող է լինել մի քանի միլիարդ լուսավոր տարի, դեռ հետազոտության առարկա է: Դատարկությունը տարածության անցք չէ, ինչպես սև խոռոչը, այլ տիեզերքի հսկայական տարածք, որի մեջ գրեթե ոչ միայն սովորական, այլ նույնիսկ մութ նյութ կա: Այնուամենայնիվ, այն պարունակում է մութ էներգիա, և լույսը կարող է անցնել դրա միջով: Դատարկության առկայությունը հայտնաբերվել է WMAP արբանյակի կողմից կառուցված CMB քարտեզի վրա արտասովոր սառը կետերի ուսումնասիրության արդյունքում: Հավանականություն կար, որ այս տարածաշրջանում MԿԳ-ն իրականում շատ ցուրտ չէր, բայց իր ճանապարհին տեղ գտած լույսը ինչ-որ կերպ թվում էր, որ սովորականից պակաս ենթակա է տիեզերաբանական կարմրափոխության: Հայտնի է, որ Տիեզերքում կան նաև այլ դատարկություններ, բայց այս խոռոչը ստեղծում է անսովոր մեծ ձգողական ազդեցություն և, հնարավոր է, ամենամեծն է ամբողջ տեսանելի Տիեզերքում: Վերջերս կատարված ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ անսովոր փոքր թվով տիեզերական ռադիո աղբյուրները գտնվում են Երկրի և ՍՄԿ-ի սառը կետի միջև, դրա հիման վրա եզրակացվել է, որ այդ հսկայական դատարկությունը գոյություն ունի: Նկարում պատկերված է, թե ինչպես է նկարիչը պատկերացրել տիեզերական հսկայական խոռոչ:
«Այս չափի դատարկությունները ոչ ոք ոչ միայն չի գտել, այլև չի էլ ակնկալում գտնել», – ասաց հետազոտության ղեկավար, պրոֆեսոր Լոուրենս Ռուդնիկը: Տիեզերքում առկա անոմալիայի մասին հոդվածը կհայտնվի The Astrophysical Journal- ի հաջորդ համարում:
«Ձախողումը» հայտնաբերվեց շնորհիվ շատ մեծ զանգվածի (VLA) ռադիոհեռադիտակի, որը ֆինանսավորվել է ԱՄՆ Ազգային գիտական հիմնադրամի կողմից: Այս տարածքը, որը հայտնի է որպես Վիլկինսոնի «սառը կետ» (ստացել է այդպիսի դյուրամարս անուն ՝ ի պատիվ «հայտնագործողի» ՝ Դեյվիդ Ուիլկինսոնի անվան տիեզերանավի
Փաստն այն է, որ տեսականորեն տիեզերական միկրոալիքային ֆոնի ճառագայթումը, որն առաջացել է Տիեզերքի ծննդյան ժամանակ, Մեծ պայթյունից անմիջապես հետո, պետք է միատեսակ թափանցի տարածություն բոլոր ուղղություններով:
Այն միշտ հավակնում է չափազանց փոքր, բայց միևնույն ժամանակ նկատելի բարձրացնել տարածության այս կամ այն տարածքի ջերմաստիճանը, որտեղ տեղակայված է գոնե մեկ ֆիզիկական օբյեկտ:
Գիտնականները կարողանում են արձանագրել մասունքների ճառագայթման ջերմաստիճանը մեկ միլիոներորդ աստիճանի ճշգրտությամբ: Այնուամենայնիվ, Վիլկինսոնի զոնդը պարզեց, որ տիեզերքի մասերում ջերմաստիճանը հավասար է բացարձակ զրոյի: Այսինքն ՝ տարածության այս տարածքները բացարձակապես ոչինչ չեն պարունակում ՝ ոչ նյութ, ոչ էլ էներգիա ՝ հստակ տեսքով: Միայն մաքուր, բացարձակ վակուում, որը տիեզերքի կառուցվածքի վերաբերյալ ժամանակակից գաղափարների տեսանկյունից անոմալիա է:
Orion և Eridanus համաստեղությունների սահմանին սառը կետ է հայտնաբերվել 2004 թ. «Չնայած այս անսպասելի արդյունքը պահանջում է անկախ հաստատում, այս վայրում MՄԿ զրոյական ջերմաստիճանը, մեզ թվում է, որ պայմանավորված է ցանկացած նյութի բացակայությամբ», – ասում է Ռուդնիկը:
Այս երեւույթի մի բացատրությունը կապված է մութ (կամ թաքնված) էներգիայի հետ, որը գործում է ձգողականությանը հակառակ ՝ տիեզերքի արագ ընդլայնման պատճառ դառնալով: Մութ էներգիայի շնորհիվ, դատարկության միջով անցնող CMB ֆոտոններն ավելի քիչ էներգիա ունեն, քան նրանք, որոնք ճանապարհին բախվում են նորմալ բաշխված նյութի հետ:
Ենթադրվում է, որ այս էներգիան կապված է մութ, կամ, այլ կերպ ասած, թաքնված նյութի հետ, որի զանգվածը կարող է կազմել տիեզերքի զանգվածի մինչև 22% -ը: Այս զանգվածը որոշելու հարցը տիեզերքի հետագա վերջնական ճակատագրի հարցն է:
Եթե պարզվի, որ «մութ նյութի» քանակը որոշակի սահմանափակող արժեքից բարձր է (որը դեռ պետք է հաստատվի), ապա Տիեզերքի ներկայիս ընդլայնումը վաղ թե ուշ կփոխարինվի կծկմամբ և աշխարհը կդադարի գոյություն ունենալ Մեծ պայթյունի ՝ Մեծ բամբակի հակապատկերում: Եթե դրա զանգվածն ավելի քիչ է, ցրումը կշարունակվի այնքան ժամանակ, քանի դեռ չի քայքայվել նյութի վերջին մասնիկը ՝ ուժերի բացակայության պայմաններում, որոնք ի վիճակի են աջակցել դրա գոյությունը ֆիզիկական առարկայի տեսքով:
Միակ խնդիրն այն է, որ մութ նյութը գործնականում չի փոխազդում էլեկտրամագնիսական ճառագայթման հետ, և դրա գոյության մասին կարելի է դատել միայն անուղղակի (բայց ոչ պակաս հուսալի) նշաններով: Հնարավոր է, որ Ռուդնիկի ու նրա գործընկերների հայտնագործությունը լույս սփռի այս «մութ հարցի» վրա:
Некоторые говорят, что совершенства не существует. Но будем честными, если посмотреть на этих очаровательных пушистиков, то уверенность в этом растает без следа! Этих милашек называют японскими карликовыми белками-летягами и они выглядят, как настоящие покемоны! Посмотрите лучшие фотографии этих забавных зверушек и прочтите об их интересных особенностях далее в обзоре.
Ոասում են, որ կատարելություն գոյություն չունի: Բայց եկեք անկեղծ լինենք, եթե նայեք այս պաշտելի կատուներին, ձեր վստահությունը հալվելու է առանց հետքի: Այս համբույրները կոչվում են ճապոնական թզուկ թռչող սկյուռիկներ և նրանք նման են իրական պոկեմոնների: Ստուգեք այս զվարճալի կենդանիների լավագույն լուսանկարները և կարդացեք դրանց հետաքրքիր հատկությունների մասին ավելի ուշ ՝ վերանայում:
Նոնա Գալստյան 